Βίτσα και Κήποι, στην καρδιά του Ζαγορίου

Τόπος ιδανικός για περιπατητές και φυσιολάτρες, τα Ζαγοροχώρια συνδυάζουν αρμονικά το πλούσιο σε εναλλαγές φυσικό τοπίο με την ανθρώπινη δραστηριότητα και δημιουργία, όπου κυριαρχούν η πέτρα, το ξύλο και η σχιστόπλακα.

Δύο από τα πιο όμορφα και αντιπροσωπευτικά χωριά του Ζαγορίου είναι η Βίτσα και οι Κήποι, που διαθέτουν όχι μόνον πολυάριθμα αξιοθέατα αλλά και θαυμάσια τουριστικά καταλύματα.

Χτισμένη σε υψόμετρο 960, η Βίτσα, που αποτελείται από δύο συνοικίες (Άνω και Κάτω Βίτσα), υπήρξε τόπος καταγωγής σημαντικών ευεργετών και ανθρώπων των γραμμάτων. Πετρόχτιστα αρχοντικά, σπίτια αυθεντικής ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής και γραφικά λιθόστρωτα καλντερίμια συνθέτουν την εικόνα του χωριού, που προσφέρει ωραία θέα στη γύρω περιοχή.

Η πλατεία της Κάτω Βίτσας με τον υπεραιωνόβιο πλάτανο, τα εξαίρετα εκκλησιαστικά μνημεία (Άγιος Νικόλαος, Άγιος Γεώργιος – Ταξιάρχες και Άγιοι Πάντες στην Άνω Βίτσα, Κοίμηση της Θεοτόκου στην Κάτω Βίτσα), το δίτοξο γεφύρι του Μίσιου, που έχτισε στο φαράγγι του Βίκου το 1748 ο άρχοντας Αλέξιος Μίσιος, και η σκάλα της Βίτσας, τμήμα του μονοπατιού που οδηγεί από την Κάτω Βίτσα στο γεφύρι, προσελκύουν κατά κύριο λόγο το ενδιαφέρον των επισκεπτών.

Σημαντικός είναι και ο αρχαιολογικός χώρος στη διαδρομή από τη Βίτσα προς το Μονοδένδρι, όπου οι ανασκαφικές έρευνες έφεραν στο φως οικισμό, που χρονολογείται από τους Γεωμετρικούς (9ος αιώνας π.Χ.) έως τους Κλασικούς Χρόνους (4ος αιώνας π.Χ.), και δύο νεκροταφεία.

Σε μικρή απόσταση από τη Βίτσα βρίσκονται οι Κήποι, παραδοσιακός οικισμός, χτισμένος αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 800. Στολίδια του χωριού, τα πετρόχτιστα σπίτια αξιόλογης αρχιτεκτονικής, τα όμορφα καλντερίμια και οι βρύσες, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου με το ξυλόγλυπτο τέμπλο, το «Σπίτι του Αρτέμη», ιστορικό διατηρητέο μνημείο του 19ου αιώνα, η λαογραφική συλλογή του Αγαπίου Τόλη.

Όμως, την καρδιά των ταξιδιωτών κλέβουν αναμφίβολα τα περίτεχνα τοξωτά γεφύρια: το μονότοξο γεφύρι του Κοντοδήμου ή Λαζαρίδη (1753), το τρίτοξο γεφύρι του Μύλου (1748), το μονότοξο γεφύρι του Πιτσιώνη (1830) και το τρίτοξο γεφύρι του Καλογέρου ή Πλακίδα (1814), αριστουργήματα της
λαϊκής αρχιτεκτονικής, φανερώνουν την αισθητική, το μεράκι και την άρτια τεχνική που κατείχαν οι ξακουστοί πρωτομάστορες της Ηπείρου.

Στην ευρύτερη περιοχή των Κήπων αναπτύσσονται υπαίθριες αθλητικές δραστηριότητες και μορφές εναλλακτικού τουρισμού (κανό – καγιάκ, αλεξίπτωτο πλαγιάς, πεζοπορία, αναρρίχηση, ποδήλατο βουνού κ.ά.).

Πατήστε εδώ για να σχηματίσετε μια ολοκληρωμένη εικόνα για όλα τα Ζαγοροχώρια και τους υπόλοιπους οικισμούς της Περιφερειακής Ενότητας Ιωαννίνων.