Λιτόχωρο, ναυτοσύνη και παράδοση

Χτισμένο στις υπώρειες του Ολύμπου, το Λιτόχωρο, η κωμόπολη της Πιερίας με την αξιόλογη τουριστική κίνηση, αποτελεί τη συνήθη αφετηρία υπέροχων ορειβατικών εξορμήσεων στον επιβλητικό όγκο του ψηλότερου βουνού της χώρας μας. Όμως, η έδρα του Δήμου Δίου – Ολύμπου διαθέτει ταυτόχρονα και μια ιδιαίτερα αξιόλογη ναυτική παράδοση, που προβάλλεται άριστα μέσα από τα εκθέματα του Ναυτικού Μουσείου της κωμόπολης.

Η αφετηρία της σημαντικής ναυτικής δραστηριότητας που ανέπτυξαν στο διάβα του χρόνου οι Λιτοχωρίτες ανάγεται στο 18ο αιώνα. Αξιοποιώντας την ιδιότυπη ελευθερία που απολάμβανε το Λιτόχωρο ως ορεινός τόπος, την αλλαγή της φορολογικής πολιτικής των οθωμανικών αρχών και την ανάγκη εμπορίας της ξυλείας του Ολύμπου, πολλοί κάτοικοι του Λιτοχώρου στράφηκαν τότε προς τη θάλασσα και έγιναν ιδιοκτήτες πλοίων. Τα επόμενα χρόνια, και ως το τέλος της οθωμανικής κυριαρχίας, το Λιτόχωρο μετατράπηκε σε μια εύρωστη αγροτική και ναυτική κοινότητα με κατεξοχήν προοδευτικούς κατοίκους.

Κατά τη διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, τη νύχτα της 18ης προς τη 19η Οκτωβρίου του 1912, οι λιτοχωρίτες καπεταναίοι Νικόλαος Βλαχόπουλος και Μιχαήλ Κωφός (Κουφός) ήταν εκείνοι που οδήγησαν ως πλοηγοί τον υδραίο υποπλοίαρχο Νικόλαο Βότση στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, όπου εκείνος τορπίλισε το τουρκικό θωρηκτό Φετχί Μπουλέντ.

Στα εξαίρετα εκθέματα του Ναυτικού Μουσείου Λιτοχώρου αποτυπώνεται η μακρά ναυτική παράδοση του τόπου. Ομοιώματα πλοίων, όργανα ναυσιπλοΐας και κειμήλια-ενθυμήματα των λιτοχωριτών ναυτικών φανερώνουν την πλούσια ναυτική κληρονομιά της ξακουστής κωμόπολης και επιτρέπουν στους επισκέπτες να κάνουν ένα συγκινητικό ταξίδι στο παρελθόν.